Anzelm był... lecz go nie ma

Mam "dola" dlatego też wczoraj nie wstawilam notki, nie mialam siy poprostu pisać, dzis tez jednak zobwiazalam sie komuś iż umieszcze tu mą prace. nie mam pojecia co sie dzieje w szkole wszystko w jaknajlepszym porzdku a jesli chodzi o prwatne zycie to poprostu sie sypie, mój opis mówi juz sam za siebie, oraz sposób w jaki sie wypowiadam taki pospolity. Nie, nie myślcie iż Anzelm... to zupenie co innego jak ktoś zna to powiedzienie "Anzelm byl córką Elizy" to wie o co chodzi, a dla wiadomosci niewtajemniczonych to sowa "lecz go nie ma" świadcza o tym ze mam dola. Teraz pewnie ktoś zawraca se glowe pytaniem czemu jestem w takim beznadziejnym nastroju, mianowicie wczoraj kolega z klasy "wkurzyl mnie" do tego przypomnialam sobie sierpień 2002 i juz kompletnie zlapalam dola ,a jakby tego bylo malo po przeczytaniu notki kumpla który tez ma dola jeszce bardziej sie zdolowama , a do tego doszlo jeszcze rozmyslanie o zachowaniu kolezanki i teraz jestem w takim stanie jakim jestem. Naprawde malo kiedy mozna mnie spotkac w takim stanie, mianowicie przygnebiona jestem raz na dwa miesiace jak nie rzadziej (pomijając cay sierpień 2002, to by jeden wielki dól nie liczac chyba 5 dni). Nie bede sie rozdrabniaa nad tym, jak już raczylam wspomnieć zobowiazalam sie do okazania tu pracy wiec oto ona:

Twarz niczym źródlo informacji odzwierciedla duszę i charakter czlowieka. Jakże wiele kryje się w mym malo wyrazistym usmiechy i glębokim spojrzeniu oraz rysach twarzy. w przytlumionym swietle oczy palają blaskiem, glębią i tajemniczoscią. W mieniacych się krysztalach róznorodnych tonów i odcieni brązu z przeplataną w obrzezach teczówki zszarzalą zielenią, którą przenikaja nielam niewidoczne czarne linie, rozpościerające się niczym babie lato, przedstwaiają ukrytą wrazliwosć, jak i zarówno niezwykle opanowanie i spokuj. Natomiast soczyste, czarne xrenice, w zależnosci od natężenia swiatla zmieniające swą wielkośc i ziejące niezwyklym blaskiem, wyrażając czesto ujawniającą się mądrosc, jakby wysypujące się zote monety z olbrzymiej, wypelnionej skarbami, magicznej skrzyni.Mimo powagi spojżenia me oczy w polączeniu z delikatnym usmiechem naprężającym miesnie lekko zaróżowionych policzków, stwarzają wrażenie wesoych, zdradziwszy tym samym mą radośc, humor i zadowolenie z dotychczasowego zycia. Przewaznie lekko uchylone, w odcieniu różu, delikatne wargi zdradzają mą pasje wyrazania licznych mysli klębiących się w mej glowie poprzez urzekająca mowę, niekiedy utrudniając wsluchywanie się  w slowa innych. Czyż to nie zachwycające, ileż jest się w stanie wyczytać z twarzy? Mozna smialo powiedzieć, iż to wlasnie ona jest skarbnica nie zawsze do konca znanych innym, naszych zalet jak i zarówno wad.

Jak juz zapewne zauwazyliscie w pracy chodzilo o to by opisać swe cechyb charkteru na podstawie twarzy. Peniw sie duzo o mnie dowiedzieliscie, gdyz bylam szczera to pisząc. wiecie co dziś usyszalam, a dokladniej na warsztatach ktore sie odbyly w mej szkole moi znajomi wypisali me zalety oto one :

-szczerość,

-gadulstwo, zdecydowane gadulstwo,

-sympatycznośc,

-dusza poety,

-rozbrajający humor,

- i dwa razy jeszcze poczucie humoru.

wydawalo by sie iż moge być z tego powodu szczesliwa, a nawet w eufori lecz tak sie nie stalo, to marne pocieszenie. Jestem ogólnie uważana za osobe z poczuciem humoru tak tez jest a na wiesc iż mam "dola" slysze :"ty to nie mozliwe" , "karzdy ale nie ty". No cóż ja tez jestem czlowiekiem i mam prawo do sabosci......